Ölesim Gelir Şiiri - Şenol Yazıcı

Öyle bir anındasın ki yolun,
Anlara sultan olmuşsun,
Dönmeye aklın gider.
Geldiğinde, gittiğinde uzaktır yıldız kadar,
Bir yanın keskin bıçak,
Kanayaklı öte yanın,
Dokunsan, ağlayacak.
Sevdiği el olmuş,
Daha kaçında bir yetim çocuk,
El ister tutunacak.

Senin Hiroşima’ndır, angina pektoris,
Yaş dönümüne saat var, patladı patlayacak.
Bedenin uzun yağmurlara hasret,
Bir toprak gibi kuruyacak.

Ölesim gelir!

Ay hışırdar, toprak kokar,
Yıldız açar dallarda;
Çok yükseklerde Polaris,
Bir de Kervankıran,
Zamansız yola çıkan sürüyü bekler.

Aşk düşer aklına;
Geçe kalmışsa intiharıdır yüreğin.

Yağmura ve geçe kalmışsa,
Bir gönül, bir sevda diyerek,
Ya da bir başka kelebek…
Sevmek yaşamı,
İntiharıdır kelebeğin.

Deler kozasını,
Bir süngü gibi saplar karnına,
Bir günlük hayatı ve aşkı.

Ölesim gelir!