Ölerek Kazanılan Şiiri - Seyfettin Aslan

Üzgünüm,
Bütün olanlar için,

Yıllardır verdiğimiz bu aşk savaşı,
Bitiyor, kışın açan güller gibi.
Hayat çekilmez bir duygu,
Yokluğunda fark ediyorum.
Ama yıllardır verdiğimiz bu aşk tahribatı,
Bitiyor, bütün kabuk bağlamış yaralar gibi.
Acılar bütün diyarların acısı,
Herhangi kuşun uçuşu dahi,
Dayanılmaz bir kaybedişin aynısı.
Bir sürmeli gök var içimde,
Zarafetle yoğrulmuş ateşten bir suret.
Ölsem de unutmam dediğim,
Kıvrım kıvrım kıvrılan, çelikten halatlar.
Şimdi durup etrafıma bakıyorum da,
Bu diyarlar beni öldürüyor,
Bu diyarlar beni severek öldürüyor.
Sürmeli göklerim bulutlarla kaplı,
Yağsa şimdi, beni yok etse bu matem,
Ölsem de bakmaktan vazgeçmem.
Fakat üzgünüm,
Bütün olanlar için.
Yıllardır verdiğim savaşı,
Kazanamıyorum.
Vurulmak için girdim bu savaşa,
Koşsam da sokaklarında,
Vurulamıyorum.
Belki giremedim hiç aşkının menziline,
Belki de silahın bana tutuklu.
Kim bilir?
Varsa cesaret namlunda,
Durma!
Gün doğmadan vur beni,
Yoksa sonsuza dek hayatta kalacağım...

Üzgünüm,
Bütün olmayanlar için...