Ölenler CAN, Dostun CÂN dır...

Yaşayan her kişi ölür,dünyasını değiştirir..
Geride kalanlarının kâlbine hüzün getirir..
Evlâdı,eyali evde kanlı gözyaşı dökerken,
Üç ay sürmez,rahmetlinin mirası yer-bitirilir! …

Bilinmeyen şeyler değil,yazdıklarımın hiçbiri,
Ölenlerin hatırası kimi kâlpte kalır diri..
Bir vesileyle anılır,yürekten bir (Ooofff!) çekerken,
Gidenlerin arkasından deriz Cennet olsun yeri..

Ölümlüyüz,öleceğiz! .Sağlıktır her işin başı,
Musallaya konduğunda,günahkâr kul’un naaşı,
Kimileri arkasından feryad-ü figan ederken;
Kimileri döker belki,beş-on damla bir gözyaşı…

Ben de asî-günahkârım! .Mevlâmıza yüzüm yoktur..
Gerçi onurlu yaşadım,alnım açık,yüzüm aktır..
RABB’bıma kavuşmak için Dünyaya veda ederken,
ZAT’ından ümit kesmedim..Çünkü mağfireti çoktur…
——————
Birinci bölüm sonudur.
-ERDEK-18.10.2008