Ölene Kadar Şiiri - Erol Solmaz

Öyle alıştımki, sevdiğim sana
Sensizken her anım zindandır bana
Öyleki, basıpta seni bağrıma
Bırakmam bir daha sonuna kadar
Seni seveceğim ölene kadar

Hasretlik damgası vursada dünya
Hayalim, düşlerim sensiz değilya
İçimde geceler sonsuz değilya
Güneş karanlığa doğana kadar
Seni seveceğim ölene kadar

Sana kavuştuğum doğduğum gündür
Senden ayrıldığım öldüğüm gündür
Çiçek deyince akla ilk gelen güldür
Güle olan sevgim solana kadar
Seni seveceğim ölene kadar

Çileler kederler bitmez hasretler
Yüklenmiş sırtıma bin türlü dertler
Kurumuş topraklar yağmuru bekler
Buluttan boşalıp yağana kadar
Seni seveceğim ölene kadar

Çiçekler kıskansın baharda açan
Martılar kıskınsın göklerde uçan
Mecnun değilmiydi çölleri aşan
Leyla'ya kavuşup bulana kadar
Seni seveceğim ölene kadar

Şu garip gönlüme bir umut oldun
Yağmurum, toprağım sen suyum oldun
Hem gecem, gündüzüm, güneşim oldun
Baharlar; mevsimden dönene kadar
Seni seveceğim ölene kadar

Uslanmaz yüreğim delidir anla
Sevdandan bıkarım sanma zamanla
Bu aşk anlatılır, şiir romanla
Sayfalar tükenip bitene kadar
Seni seveceğim ölene kadar

Herşeyden geçerim senden geçemem
Sevgilim kıymetin paha biçemem
Elmasla altınla aşkım ölçemem
Dünyalık hevesim bıkana kadar
Seni seveceğim ebede kadar