Ölen Yaprak Şiiri - Turgut Çört

Verdim son nefesimi sessizce,
Düştüğüm yerde Duruyorum.
Yaşıyorum artık nefessizce,
Rüzgar ile yerlere Vuruyorum.

Nefessiz de yaşıyormuşum meğer,
Bunca yaşadığım yaşayacağıma değer,
Bundan sonra hayatım sürerse eğer,
Kendime nasıl sürer diye Soruyorum?

Yeni bir hayat doğdu benim için,
Şimdi gelecek zamanımı ekin biçin,
Öldüğüm halde bu garip hisler niçin?
Diyerek yeniliğe kafa Yoruyorum.

Aklıma düştü bu düştüğüm haller,
Olsun, bırakın kurayım yeni hayaller,
Yeni yaşayışıma da sürülen eller,
İle geçmişimi ortadan Yarıyorum.

Bir garip yapraktım, vaktim tez doldu,
Dalımda solmadan olanlar oldu,
Düşerken içimdeki yaralarım boldu,
Şimdi yaralarımı tek tek Sarıyorum.

Savruldum yönümü rüzgar tayin ediyor,
Uçuşurken uğultu bana bir şey diyor,
Doğduğun yer ebediyen uzaklaşıyor gidiyor,
Evet ben yeni benliğimi Arıyorum.

Çok ama çok değişik duygudayım,
Kuruyorum! Betonun soğukluğunda uykudayım,
Rengim solmakta biraz kaygıdayım,
Tedirginlikle gerçeğin farkına Varıyorum.