Kızım ! Sana sesleniyorum, heyhat ! Yoksun artık ! Ve
Doğduğunu gören çevreden uzak,
Kendini gösteriyorsun, ancak körpe bir çiçek olarak.
Fuzulî acınmalarımı belirtmeye geliyorum buraya,
Buraya kapatıldılar, bu soğuk taşın altına,
İnceliklerin, güzelliğin, yeteneklerin, erdemlerinle,
Annenin kalbi de.
Victoire Babois 1760-1839
Çev. Sunar Yazıcıoğlu
Kayıt Tarihi : 15.8.2018 14:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!