Ölen kedime Ve Sana Şiiri - Filiz Bülbül

Sen üç aydır yoksun, kedim de öldü bugün
Yaprak döktü ağaçlar, sonbaharmış adı mevsimin
Sonbahardan çok kışı anımsatıyor, havalar buz gibi
Her şeyini ve her sözünü hatırlıyorum, sanki dün gitmiş gibisin
Beni yalnızlığa terk edip kaybettin uzak diyarlarda
Yıkık bir şehir kaldı burada, ve kedimin mezarı
Kedim can verdi sabah ezanında
Son nefesiyle uyandırmaya çalıştı beni, sen giderken ses bile çıkartmadın hatırla
Şimdi kim nankör, kediler mi sen mi
Anlat bana?
Ölmek istemiştim gittiğin gün orada
Gün doğumları berbatlaştı hava çok kapalı
Gün batımına denk gelemiyorum, yüzüm görmüyor gün yüzü
Tanrım, bu kadar acı yetmez mi halâ?
Tüm küplerim kırıldı, canımdan bezdim bu sabah
İnanmak aptal yapmaz beni, yalanlarına
Pekâla, aslolan sebep neydi, niye gittin?
Veyahut kedim niye öldü, dün her şey çok iyiydi?
Kafamı karıştıran tonla sorun var, cevabını bulamadığım
İnsanlar seviyor bir başka insanı yorumlamayı
Kangren gibi mosmor olmuştu kedimin dudakları
Onu son kez öptüm, ve kapadım göz kapaklarını
Çaresizlik içinde çırpınıp duruyorum aylardır
Her şey sen gittikten sonra kötü bir hâl aldı
Gittiğin gün gözlerimi kapattım, ve düşündüm
Gitmene sebep olacak kadar büyük ne yaptım?
Şimdi can evimde yangın var, dumansız bir ateş bu
Su döksen sönmez, kar yağsa durmaz
Tanrım, ne olur yardım et şu kuluna
Çünkü el uzanmadıkça bana, her şey hayatıma mâl oluyor
Kış nedir bilmeyen bu şehre, günlerdir yağmur yağıyor
İçimden bir ses, halâ seni soruyor
Daha kötüsü bu dünyada milyonlarca kedi ölüyor