ÖLEN İNSANLIK
Boşalmış cüzdanlar ölüm getirse,
Ölen bir can değil, ölen insanlık!
Duyarsız vicdanlar zulüm getirse,
Ölen bir can değil, ölen insanlık!
Kimi keyfin kusar dipsiz şişede,
Kimi nefsin kasar eşsiz neşede!
Kimi kendin asar ıssız köşede,
Ölen bir can değil, ölen insanlık!
Dilimden kalbime ermezse sözüm,
Yerinde kabrimi görmezse gözüm!
Varlığın kadrini bilmezse özüm,
Ölen bir can değil, ölen insanlık!
Zulme, cehalete aşım diyenler,
Mülke, adalete taşım diyenler!
Hele de devlete başım diyenler,
Ölen bir can değil, ölen insanlık!
Issız dağ başında aç kalsa kuzu,
Bağbanın bağrında yanmalı sızı!
Mezara koymuşsak oğlanı, kızı;
Ölen bir can değil, ölen insanlık!
Pir-î Fanî der ki; bilirse insan,
Peygamber’e tabi olursa insan!
Komşusundan ber’i kalırsa insan,
Ölen bir can değil, ölen insanlık!
MEHMET ŞAHAN (PİR-Î FANÎ)
06.01.2020 – İSTANBUL
Kayıt Tarihi : 6.1.2020 22:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!