Ölen İki Kişi Şiiri - Erti Öztürk

Sen benim dert ortağımdın Hayaloğlu
Şimdi hayalim oldun inan
Bu kavgada boşa yorulmadın
Herkesin hayaliydi
Senin gibi yazmak
Şimdi sen hayallerin oğlu
Gittin mi?
Buraya kadar mı?
Bira şişelerinden yaptığım kül tablası
Bu ses içindeki dumanın yansıması
Ve diyorsun ki
Bir veda havası
Hangi ölüm hangi inilti
Ve hangi veda
Ve hatta hangi elveda
Son bir şiir yazacaktım
Son demek için…
Bekledim…
Şimdi yeraltının bilmem kaçıncı boyutunda biçimin
Ömür dediğin suya benzerdi
Sadece bir içim
Bir keresinde şöyle duydum
Aşkı tarif ediyordun
Zavallı bir kapıyı çarpıp çıkıncaya kadarmış…
Ve tuhafsı bir vedayı anlatıyordun
Müjgan la vedalaşıyordun
Beklide gizliden ağlıyordun
Gizemli bir şiir yazıyordun
Kirlenme asla
Canlı ruhunu cansız bedenime yasla
Gözlerinden bir iki yaş dökülür
Durma ağla
Kan dolaşmasa da damarlarında
Dinleriz seni mısralarında
Bu benim son şiirim
Elim koynumda
Ve senin hayalin ebedi başucumda
İmkânsız değildi kanıtlamak doğruluğu
Ah ulan Hayaloğlu
Sen yoksan bu âlemde
Artık bende yokum
Olsun şiir bakışlım olsun
Başımız sağ olsun