Ölen gülümseme Şiiri - Kadir Develi

Kitaplardan satın almıştım
Bir gülüşüm vardı içimde sakladığım
Gizlice kimseye göstermeden
Hep içimde taşıdığım.
Birdenbire farkında olmadan
Öldü içimdeki gülümseme.
Nefes alışıyla, bir güle vuruluşuyla.
Şimdi nereye gitsem insanlar kaçıyor benden
Sanki hortlakmışım ,
Korku tünelinden fırlamışım gibi.
Parayla satın alsam satılmaz, ödünç verseniz.
Bir tutam gülümsemeye bir ömür versem
Geçti bu devir geçti be garibim
Vur ölsün,vurun öldürün.
Ölmezsem ne olacak şimdi.
Hele birde gülersem şöyle ağız dolusu
Ağzım kulaklarımda.
Ne yapacaksınız söyleyin ha söyleyin.
Karanlıklar ülkesine hükmeden zayıf kişilikli zalim Düşüncelerinin altında ezilmektesin
Yok olmaya karşı güç yaşamaya dair istek
Sevgiyle dolu gönüller sana karşı geldikçe
Nefreti kusan kini öğretmeye çalışan
Çevreye ölüm saçan cahil benliğin
Güçlü yürekler karşısında ezilecek
Aydınlığı göreceksin.
Mutlu insanlar yaratacaksın yine
Kötülüklerin ters dönüp aynadan sana ulaşınca
Çaresizliği yaşayacaksın
Ağzım kulaklarımda güleceğim sana.
Düşüncelerimle hislerim arasındaki köprüyü yıktım Özgür değil köle değilim.
İnsanlara güveniyorum
Dirilişin öyküsünü anlatacak
Mutluluğun resmini yapacak
Yeni nesiller göreceğim mücadele dolu yaşamda Karanlıklar prensligine karşı,
Yıkılmayan yürekler yaratacaksın.
Mücadelen sona yaklaştığında
Gülen yüzler göreceksin.
Bebekler kadar saf ve mutlu.
Çaresiz bakışların güçlü atan kalbim karşısında
Yere çakılacak ve orada kalacak.
Sen oraya layıksın yerin dibine
Hadi gir karanlığa.
Seni özleyen olursa eğer toprağın üzerinde
Acımasızlığın dansını yapmasını bekle
Isınan yeryüzü seni derinliklerden çıkarabilir belki Yine orada olacağım
Ölüme ve savaşa karşı olsamda
Kapkara yüzünü gösterince
Cellat edasıyla
Tüm insanların yürek gücüyle gülümseyeceğim
Ait olduğun karanlıklara döneceksin
Ebediyete mahkum ediyorum seni
Ne kadar gür bir sesle gülüyorum bak
Ağzım kulaklarımda.