Ölen Bilinç Şiiri - Mustafa İlhan Genç

Bu dağlarda güneş bulutları alnından öper de yatar
İnsanlar gün doğumuyla başlar bu şehirde yaşamaya
Yaşayanlar ölür de bir gün, ölenler yaşamaya başlar
Gençlik koşmaya koyulur ihtiyarlık soluklanmaya

Bir hüzün çöker geceyle, hüzün göğüs kafesini daraltır
Geçmiş güzellikleriyle yanaşır ruhumuzun penceresine
Huzur dilsiz değildir kendini hep huzursuzlukta aratır
İhtiyarlar dua ile düşer, geceleyin geleceğin çaresine

Gelecek çaresizlik midir? Hal o ki hak edenler tuzakta
Ter döküp çabalayanlar bir bir düşerse ne olur?
Görülen yüzler güzel maskeli, görülmeyenler ikinci rafta
Bilincin öldüğü toprakta tohum değişirse ne olur?