Ölen Balığa Ağlıyan Kız

telefonda saatlerce ağladı
‘balığım öldü / akvaryumda balığım’ diye
benimse annem ölmüştü
bir trende umuda yol alırken ben –
son bir kez öpemeden beni
genişlemeden son nefeste sevgiye
bir ‘hoşçakal’ diyemeden

sustum önce –
ne diyeceğimi bilemeden

sonra sonsuz denizi düşündüm
içinde öldürülen milyarlarca balığı
havyar keserek ömür tüketen
o bir avuç kent soylu köpekbalığı
nasıl da kirletmişti dünyamızı

sustum –
havsalası almazken insancıkların
evrenin büyüklüğünü / isyanı

sustum –
ey diyakronik çelişkinin tozu
değişmeyeni göstermeye yeminli diyagram
ırzına geçilmiş genç kız: diyalektik

sustum –
iliklerime dek bir acı
bir titreme / bir spazm

telefonda ağlıyordu sevgilim
‘balığım öldü / akvaryumda balığım’
kent soylu bir sevgili gibi
‘üzülme / sana yenisini alırım’
diyemedim

sustum –
annemi düşündüm bir
bir de ölen balıkları
ve ben de ağladım