Ölen Annem Şiiri - Yasemin Güven

Bugün ağır bir haber geldi aklıma gelmicek bir haber...
Öfke duymamdan mı kırgınlığımdan mı neden bilmiyorum gaygısız kaldım...
Telefonum çaldı acı bir şekilde değilde normal herzamanki gibi çaldı...
Telefondaki ses nasıl olduğumu sordu ve annemin ölüm haberini verdi...

Ben güçlü bir insanım etrafıma umursamadığımı üzülmediğimi yansıttım..
Ama biliyormusun içim acıdı bana kızım diye hiç sarılmadı yaralarımı hiç sarmadı...
Ben o kadar çok severdim ki beni sevsin diye gözünü gözetlerdim...
Şimdi burda yok herkes cenazesinde bir ben yokum herkes sarılıp vedalaşırken bunu bile çok gördü bana...

Benim çok güçlü biriydi bir o kadarda gaddardı acımasızdı korkmadan evlatrının canını yakardı..
Her gün işkencesine maruz kalırdım içim acıya acıya anne derdim annemdi çünkü...
Ama hiç kızım demedi üstüm açıldığında örtmedi saçlarımı okşamadı hiç...
Ağladığımda göşyarımı silmedi ağlama kızım ben varım demedi hep kapının dışında kaldım.

Benim ne annem oldu nede çalıcak kapısı oldu ne arkamda dimdik duran babam oldu...
En zor günümde hep rabbim vardı bir ona sığınırdım...
Evet isterdim anamda babamda kol kanat gelsin kardeşlerim pusulam olsun ama olmadı
Şimdi kendimle hesaplaşıyorum suç benim mi yoksa beni bu hale getiren mi...
Her insanın gittiği ama dönüşü olmayan yolun sonu...

ANNEM YİNEDE ALLAH RAHMET EYLESİN NE KADAR KIRGIN OLSAMDA RABBİM CENNETE ALSIN SENİ...
SENİN KIRIP GEÇİRDİĞİN PARAMPARÇA ETTİĞİN KÜÇÜK KIZIN...