Ölen Adam Ağlamaz

Ölü adam ağlamaz
Gözüne toz kaçar sadece

Ağlamazlar ölen adamlar;
Kimse duymaz seslerini
Kalplerinin durduğu duyulur sadece
Gözyaşları görünmez ama
Gözünü sonsuzluğa yumduğu görünür.

Ölen adamlar ağlamazlar;
Gözyaşlarını gören olmaz
Fırsat bulamazlar haykırmaya
Son nefesini verirken bilmezler,
Bir sonrakinin artık olmayacağını
Kirpiklerini kapatmaya
Veya açmaya dahi fırsat bulamadıklarından
Dökemezler bir damla dahi gözyaşı
Bu yüzden ölürken ağlamazlar.

Ölen adamlar ağlamazlar;
Çünkü bir misafir gelir bedenine
Gelenler karşılanmadığından gözyaşıyla
Ağlayamazlar öylece.
Ancak bu gelen başka misafirdir
Alışılmışın dışındadır Azrail
Vücut evinden, ruhu söker alır.
Kimisinden anneden öte şefkatle,
Kimisinden ise azapla alır emaneti
Ama değişmeyen bir şey vardır,
Mülteci, anında verir emaneti.
Can vermek her ne kadar sancılı olsa da
Teslim edenler asla ağlamazlar.

Ölen adamlar asla ağlamazlar;
Bazıları kalanların haline yansa da
Dökülen gözyaşlarına ortak olmazlar
Yükselen ruhu buruktur sadece
Ancak ruhun da gözü yoktur
Yağmurla rahmet olup akar öylece..
Bir de kalanları umursamayanlar vardır
Geride kalanlardan bir parça söker alır,
Azık olarak da, kendine yalnızca o kalır.
Halvetinin azabı o kadar dehşetlidir ki,
Geride bıraktıklarına mecali kalmaz
Böyle ölen adam, başkasına ağlamaz.

Ölen adamlar asla ağlamazlar;
Ne semada görülür gözyaşları,
Ne de onu gayya kuyusuna tüküren zeminde..
Aslen adam da değildir onlar
Ama sonuç değişmez, ağlamazlar.
Zahirde adama benzediklerinden,
Ölen adamlar ağlamazlar.

Ölen adamlar ağlamazlar;
Ama ağlayan adamlar da ölürler,
Adam gibi adamdır onlar
Bir ömür Huseyn’e ağlarlar
Ölümlerin de ise gülerler artık.
Çünkü onların vuslatına tek kişi gelmez,
Azrail’in yanında Huseyn de vardır.
Gözyaşına fırsat bulamasalar da
Gülümsemişlerdir son nefesi verdiklerinde.
Kim bilir;
Belki de dilberi Huseyn,
Bir an evvel gözükmüştür gözlerine
Onlar da ebedi âleme mutlu gitmişlerdir.
Yani, bir durumda ölen adamlar gülümser,
Adam gibi adamlar gülümser,
Ama ölen adamlar ağlamazlar.

Ölen adamlar ağlamazlar;
Bazen gülerler ama ağlamazlar.
İçleri kan ağlasa da ağlamazlar.
Sevenleri yarılır, onlar ağlamazlar.
Zulmü boğarlar kanlarıyla ama ağlamazlar.
Adam gibi adamlar halvette ağlarlar,
Yeri gelir mecliste, Huseyn’e ağlarlar,
Yeri gelir gece Rabbe ağlarlar,
Ama ölüm vakti ağlamazlar..
Ölüm anı gülmeyi hak edenler,
O an geldiğinde ağlamazlar.
Şehadet tugayındandır onlar;
Damarlarındaki her zerre kan boşalır,
Ancak gözlerinden yaş akmaz.
Şehadet anında sevgiliye gülerler
Ama Şehid olurken asla ağlamazlar..
Ölen adamlar asla ağlamazlar,
Adam gibi adamlarsa, asla ölmezler..