Ölemiyesin Şiiri - Orhan Sönmez

sanma ben çok üzülürüm duyunca
Çileni çekmeden sende ölemiyesin
Öfkem ile ciğerlerin hep parcalansın
Ektigini biçmedenden tövbe ölmiyesin

Bir çare oturup köşemde kaldım
El açtım semaya ahlarımı saldım
Akılsız bu başı ben yerlere çaldım
Çektigimi çekmeden sen ölmiyesin

Yılan gibi süründe delinsin O kara tenin
Kimseye dokunmasın günahkarsın elin
Yalvarsın Allaha öleyim diye akreb dilin
Ektigini biçmedenden tövbe ölmiyesin

Güneşin dogmasın sabahın olmasın
İçinde umuttan zerre bir his kalmasın
Aksın kanında içerine ılık ılık damlasın
Ektigini biçmedenden tövbe ölmiyesin

Çalışlı Orhan ne ettim yaradan sana
Dünyanın zulmünü yükledin sırtıma
Söylenecek sözüm kalmadı dünyada
Ektigini biçmedenden tövbe ölmiyesin