Ölemezsin Deniz Şiiri - Taki Örs

Henüz dünyaya merhaba dediğinde,
hayattan ilk darbeyi yedin,
anacığını oracıkta yitirdin.
Anneni hiç tanımadın,
başkasını anne bildin.
Ölemezsin deniz sen ölemezsin,
gelinlik yerine kefen giyemezsin.

Anne sevgisinde tadında
seni öpüp koklayacak,
başını göğsüne koyup
sevgi-şefkat dileyecek
bir annen olmadı.
Ağladın hep, gülmedi yüzün,
hiç gülmedi.
Ölemezsin deniz sen ölemezsin,
gelinlik yerine kefen giyemezsin.

Henüz ergenliğinde ilk sevdin
Hayattan ikinci darbeyi yedin
Duvarda asılı kaldı gelinliğin
Trafik canavarıydı
mutluluğuna tek engelin.
Ölemezsin deniz sen ölemezsin,
gelinlik yerine kefen giyemesin.

‘’benim sevdam ölümüne’’ hep dedin,
oracıkta terk etti vicdansız sevdiğin,
hayattan üçüncü darbeyi yedin.
Onca yıl, öldün, öldün de dirildin.
“artık sevmek bana haram” dedin.
Ölemezsin deniz sen ölemezsin,
gelinlik yerine kefen giyemesin.

Tekerlekli sandalyede geçti gençliğin.
Hayat sana hiç acımadı,
senin ona acıdığın kadar.
İnsanlar acımadı,
sevdiklerin acımadı.
Hayat güldürmedi seni
ağlattığı kadar.
Ölemezsin deniz sen ölemezsin,
gelinlik yerine kefen giyemezsin.

Onca sene bir başına direndin,
tam yürümeye başlamışken
pes edip teslim olamazsın;
“ölmek istiyorum“diyemezsin.

Ha gayret göz bebeğim başaracaksın,
biliyorum, yaşmak için inadına direneceksin.
Ölemezsin deniz sen ölemezsin,
gelinlik yerine kefen giyemezsin.