Ölemeyince Şiiri - Ahmet Ekici

Mesken saray olsa bir pula değmez
İçinde huzuru bulamayınca
Garibin üstüne hiç güneş doğmaz
Yürekten şad olup gülemeyince

Belli ki kaderim küsmüş bir kere
Yıllardır oyalar böyle boş yere
Hep hüzün geliyor gittiğim yere
Nedendir sebebin bilemeyince

Çile mi kedermi hayatın adı
Belki birileri alıyor tadı
Çınar içten çürür etmez feryadı
Rüzgar ile ahbap olamayınca

Ar saydım kimseye söyleyemedim
Eller duyar diye ağlayamadım
El açtım beddua eyleyemedim
İçimden atıp da silemeyince

Bozulmuş bir düzen yerini bulmaz
Her şeyin sonu var hep aynı kalmaz
Ne kadar zor imiş çekmeyen bilmez
Ölmek isteyip de ölemeyince

Can dediğim cana eder kastını
Musibet kapıma serdi postunu
Bacı kardeş hepsi bana küstümü
Ahmet'ten bir selam gelemeyince.