Ölememek Şiiri - Filiz Bülbül

Acıklı şiirler yazıyorum artık sana, bir şeyleri anlatma çabam sadece bir kaç dakika sürüyor
Bırakıyorum sonra, duvara doğru çeviriyorum gözlerimi, fakat hiç bir şey göremiyorum
Çabam içler acısı
Hiç bir şey göremesem de, bakmaya devam ediyorum
Bir şeyler söylüyorum karanlığa doğru, fakat söylediğim her kelime “yeter!” Oluyor.
Ne yazık ki yetmiyor.
Bir şeyler var yettiremediğim, yetmediğim bir şeyler var.
Anlıyorum.
Sonra yüzüme çarpıyor söylediklerim hızlı hızlı
Gözlerimi kapatsam, sadece seni düşünsem, günlerce bir tek seni düşünsem diyorum, bir şeyler durduruyor
Sahi, beni ne durduruyor?
Adını koyamıyorum, yakıştırma yapamıyorum
Sana ulaşacağım vakit ya kapı çalıyor, yada annem sesleniyor içeriden
Ertelemeye çalışıyorum onları, yerimden kalkmak işkence gibi geliyor
Bu aralar ellerim üşüyor
Sen sorduğunda hiç üşümez ki diyordum
Yarım kalmış onlarca şiirim var, aklıma geliyor birden
Buna rağmen hiç birini tamamlayacak cesareti bulamıyorum kendimde
Bazen, öldüğümü düşündüğüm oluyor, çünkü takatsizlik değil bu
Bunun adı, çaresizlik
Çaresizlik ise, ölmek demektir.
Hatta ölememektir.
Bilmelisiniz ki, ölememekte; bir nevi ölmek demektir.