Ölemedim ki Be Anne Şiiri - Serdar Gündüz 2

Hep dualar ederdin ya
Yüreğin dert görmesin diye
Yüreğim ne dertler gördü bilemezsin
Ömrün uzun olsun derdin birde
Ölemedim ki be anne

Hep üstümü örterdin
Üşütme yavrum diye
Sevgin ısıtırmış meğerse
Hapşırıncada iyi yaşa derdin
Yaşıyoruz işte be anne

Kimselere bulaşma derdin
Kavgadan uzak durayım diye
Kavgalarım artık hep kendimle
İyilerle karşılaşmamı dilerdin ya hani
Sen neredesin be anne

Gelde kahırlanma, gelde dertlenme
Gelde isyan etme geçmişe
Ne vardı bu kadar erken gidecek
Yine yüreğimden tut, hadi
Götür beni de, gittiğin yere

Hep elimden tutardın oysa
Bir yere kaybolma diye
Meğer ne kadar da haklıymışsın
Ben kendimi kaybettim
Gelde, bul beni anne

Olaydın da yine kızaydın
Süpürgenin sapıyla, kara, kara yakaydın
Terliği fırlatıp, tam onikiden vurup
Beni yine, anne diye ağlataydın
Ellerin, dert görmeseydi be anne

Ağlayarak gelirdim ya eve
Birde sen döverdin üstüne
İç çeke çeke ağlarken bir köşede
Heryerim acısa kaç yazar
Sen öpünce, hepsi geçerdi be anne

En sevdiğim yemeği yapardın
Hele sabahları, ah o sabahlar
Kızarmış ekmeği, çom yapar verirdin ya
Bu bitecek, derdin ya
Keşke, hiç bitmeseydi be anne