Ölemedim Hanım Ana'm

Geç yattım, erken kalktım, yine her zamanki gibi...
Rüyamda kâbus gördüm.
Konuştuk, oradan, buradan...
Uyanınca zihnim onunla kaldı.
Gördün mü Ana, yine ölemedim.
Hatırlayayım derken yine
Unuttum kahvaltı yapmayı.
Albümde onu gördüm.
Bakıştık derin derin…
Kapanınca albüm, aklım onunla kaldı.
Gördün mü Ana, yine ölemedim.
Ne kadar beceriksizim
Değil mi Ana?
Ama sana söz olsun.
“Neşemsin, sevincimsin.
Başaracağım, Anam!
Ölümün köşküne oturduğun vakit,
Ölümü senden dinleyeceğim.
“Ölmeyi senden öğreneceğim.
Hayatı öğrendiğim gibi...”