Ölemedim Şiiri - Muzaffer Arslan

Geç yattım
Erken kalktım yine
Her zamanki gibi....
Rüyamda O’nu gördüm.
Konuştuk...
Oradan, buradan...
Uyanınca zihnim onunla kaldı.
Gördün mü Ana, yine ölemedim.

Hatırlayayım derken yine
Unuttum kahvaltı yapmayı
Albümde O’nu gördüm.
Bakıştık derin derin...
Kapanınca albüm, aklım O’nunla kaldı.
Gördün mü Ana, yine ölemedim.

Ne kadar beceriksizim
Değil mi Ana?
Ama
Sana söz olsun.
“Neş’emsin, sevincimsin.
Başaracağım Anam
Ölümün köşküne oturduğun vakit,
Ölümü senden dinleyeceğim.
“Ölmeyi senden öğreneceğim.
Hayatı öğrendiğim gibi...”