Gök güvercinlerinin göç mevsimi soldurdu yüreğimin baharını
Kirpik uçlarımdan sızıp aktı
göz bebeklerime boca ettiğim hicranım
Hatırladıkça yoksul çocukluğumu,
en çok baba yokluğuyla ıslandı yastığım
Kızgın çöl kumlarında dondu ayaklarım
Orman yangınları gibi tutuştukça yüreğim,
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta