Gök güvercinlerinin göç mevsimi soldurdu yüreğimin baharını
Kirpik uçlarımdan sızıp aktı
göz bebeklerime boca ettiğim hicranım
Hatırladıkça yoksul çocukluğumu,
en çok baba yokluğuyla ıslandı yastığım
Kızgın çöl kumlarında dondu ayaklarım
Orman yangınları gibi tutuştukça yüreğim,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta