Ölecek İnsan Şiiri - Abbas Paksoy

ÖLECEK İNSAN
Âdem-Havadan, soyu-sopu.
Altında durur, alev top’u.
Böyle yerden, alırlar tapu.
Bir gün, ölecek insanoğlu.

Yeraltının, zehirli gaz’ı,
Soluruz onu, bazı bazı.
Dinlemez ki, cilveyi, naz’ı.
Bir gün, ölecek insanoğlu.

Denizler, köpürüp taşınca.
Dağların üstüne, coşunca,
Ecel, başımıza koşunca,
Bir gün, ölecek insanoğlu.

Yağlı-ballı, yemek yiyenler.
Satenden, elbise giyenler.
Hani; Safa sürdüm, diyenler.
Bir gün, ölecek insanoğlu.

Hak; Emrini verince,
Vade-i süresi, dolunca,
Azrail, kapıyı çalınca,
Bir gün, ölecek insanoğlu.

Niçin üzersin, şonu şunu.
Dünyamızın, gelecek sonu.
Paksoy’um, anlatamaz bunu.
Bir gün, ölecek insanoğlu.