Ne vakitsiz ecel, ne geciken ölüm vardır.
Azrail gelince öleceğin an, o zamanadır.
Ölümden önce, akla tövbe etmek gelse
Dilimize “kelimeyi şehadeti” bahşedilse..
Ne gasil hane ne kefen, ruhu temizlemez
Ha ölüm ha ömür, kul için hiç fark etmez.
Mezarda yüzünü kıbleye de, döndürseler
Bir defa gelir başa, bin defa da öldürseler.
Eğer yaşıyorsa, “ölüm” gelmemiştir denir.
Ölüm geldiğinde de, o olmayacağını bilir.
Ölüme “ilk uyku” derler, oysa son uyanış
Bu bir bayrak yarışı, kazanmak için varış.
Amel azalıp, emel artmadan ecel gelmez
Ecel malı almasa, babası oğluna vermez
Ölüm ilk köprüdür, dostu dosta kavuşturan
Sırat son köprü, hayırla şerri ayrıştıran
2020
Kayıt Tarihi : 10.3.2020 22:28:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!