Öleceğim Şiiri - Cem Çevik

Bir akşam egede kızıllaşırken gün
Öleceğim
Sen bilmeyeceksin
Kimse bilmeyecek
Bir gün egede gün batarken öleceğim

Sana bir mektup yazacağım giderken
Marmarada bir sahilde bekleyeceğim bi süre
Neresi olduğunu yazmayacağım sen bileceksin
Yağmurun altında seni bekleyeceğim
Sen gelmeyeceksin

Belime dolanıp ben geldim demiyeceksin
Saçlarını yüzüme savurmayacaksın
Hatta göğsüme kapanıp ağlamayacaksın bile
Ben umudumu yitirmeyeceğim
Bekleyeceğim
Sen Gelmeyeceksin

Sonra çekip gideceğim
Belki yiteceğim
Hiçbirşey bilmeyeceğim
Gözyaşlarımdan izler bırakacağım yollara
Sen hiç geçmeyeceksin o yollardan
Hiçbirşey bilmeyeceksin
Ben kendi içimde yanıp yanıp söneceğim

İncir ağaçlarının gölgesinde oturacağım
Serçelerle konuşacağım
Mevsim bahar olacak
Ağlamak yağmurdaki kadar kolay olmayacak
Sonra susacağım
Duymayacaksın suskunluğumu
Gözlerin gelecek aklıma
Ama mevsim bahar olacak
Ağlamayacağım
Yoluma gelincikler çıkacak
Kokun yapraklarına çarpacak meltemle akşamları
Koklamayacağım

Sen bilmeyeceksin
Adım aklına gelmeyecek
Sen güleceksin dağlarda gülecek
Ben.. ağlamayacağım

Bir akşam egede kızıllaşırken gün
Mahkum göz yaşlarımı azat edeceğim
Doyasıya kıyasıya ölesiye ağlayacağım..

Bir akşam egede kızıllaşırken gün
Öleceğim
Sen.. bilmeyeceksin
Kimse bilmeyecek
Üzerimde kimliğimi bulamayacaklar
Hiçbir gazetede geçmeyecek adım
İsimsiz bir mezara koyacaklar beni
Bir tel kızıl saç olacak sadece avucumda
Öyle sıkmış olacağımki
Açamayacaklar avcumu
Asla bilmeyecekler
İşte o zaman bileceksin
Hissedeceksin bir parçanın gömüldüğünü
Kirpiklerin ıslanacak
Titreyeceksin
İçini bir sızı kaplayacak
Ter içinde uyanacaksın
Ne olduğunu anlayamıyacaksın

Pencerenden sızan bir rüzgar olacağım o zaman
Ruhunu yalayıp geçeceğim
Üşüyeceksin..
Kalkıp pencereni kapayacaksın
Camdan gülümseyeceğim sana
Sonra sessizce gideceğim geldiğim gibi
Hiçbirşeyden haberin olmayacak

Bir akşam egede kızıllaşırken gün
Öleceğim.
Bir tek ruhun duyacak senin haberin bile olmayacak.