Öleceğim Ben Şiiri - Necati Nevrul

Bu günde düştük dara ne arayan var ne soran
Yapılanlar hemen unutuldu nankörlük başta
Bu dünyanın civiside çıkmış,kalmamış direği
Yamulmuş doğrulmaz,dogrultamazssinda

Herkes düşmüş kalkmış ders almamış
Ben bile yamuldum doğrultan kalmamış
Hep gönül veririz sevdiklerimize
Anlamaz olmuş artık onlarda

Yürüdüğümüz yollar bile bize küsmüş
Sevgililer yok olunca,çıkılmıyor yollara
Acaba görebilir miyim diye sevdiğimi
Sevgimi kaldı yürekte içte

Gece herkes evinde kimi mutlu kimi mutsuz
Ama yinede iki laf bulup konuşurlar tartisirlar
Mutlu olsalarda önemsemezler,sıkıntılar vars başlarında
Artık yoruldum ben hep ayrılıklarla yanlız yaşayacağım
Dertsiz olmak istiyor bazen insan ağır geliyor sevmek
Hep sevdiğimi düşünmekten başka birşey gelmiyor elimden
Herkes hayatından memnun ben yanarim tutuşurum karşı cinsin umurundaki dünya ve ben

Avarelige vurmuş herkes ya şişede bulmuş teselli ya meyhande
Başladım bende bulurum teselli unuturum diye sevdiğimi
Içinde daha çok sevgisi düşüyor ıçime özlüyorum kafayiyicem ben onun yüzünden