Öldürüyorsun Beni Çocuk Şiiri - Deniz Eman

Bir bana mı çıkmaz geliyor bu şehrin sokakları,
Her bi adımında ayrı kaybediyorum kendimi,
Artık umut denen sandal da kurtarmıyor beni Bu koca deryada, her seferinde batıyor yarınlarım,
Bu Kaçıncı boğuluşum ve çaresizliğin kıyısında yok oluşum,
Dünüme yaslanmış yarınlarımla oturmuş içiyorum Gençliğimi, yudum yudum,
şerefine diyecek Birşey yok masamda,
Şerefsizliğine içilecek insanlar var bugün mezemde,
Tatsız renksiz bir sarhoşluk bu,
Oysa saçmalamak geliyordu içimden Herşeye herkese,
Bir ben mi Güçsüzüm hayat denen bu kavgada,
İliklerime kadar acıyorum her yanım kırık dökük sanki,
Düşmüşüm kör kuyular dibine çarem Yok,
her taraf mı zemheri olurmuş,
Yoksa Benmi karıştırıyorum mevsimleri,
Nisanda üşünürmü hiç ben üşüyorum işte,
Azap yağmurları dökülüyor bu şehre sanki,
Hani bahar gelmişti memlekete,
Yine mi kandırıldık,
Ben kimsenin gözünden düşmedim,
O Yüzden o duyguyu bilmem,
Kimsenin gözüne de girmek için küçülmedim zaten,

Lügatımda bu halimi arz edecek kelimeler,
Yitirilmiş bir kent gibi silik,
Halimi izzah etmeye gücüm yok,
Çocukluğumdan ayrı davacıyım zaten,
Büyümeme neden ses etmedin demek geliyor bağıra çağıra,
İçime hapsolup iyi niyetinle beni kurban etmek içinmiydi herşey,
Şimdi ise sessiz sessiz izliyorsun Tükenişimizi,
Unutma günden güne öldürüyorsun beni çocuk.

Şiirin Okunuşu >