Öldürürcesine Şiiri - Gürkan Taysung

Seni ölesiye değil öldüresiye seviyorum hâkim olamıyorum kendime
Akşamları mekânım pencereden kapıya uzanan bir koridor sadece
Garip gelecek belki çünkü bana garip geliyor artık hasretine volta atmak
Volta atmayı bırak artık beni istemeyeni düşünerek şiir yazmak garip geliyor
Kandırılmış yarınların dünle savaşını yaşıyorum ayrılık duvarının yüzünde
Kalbimdeki çırpınan kuşu azat etme karını aldın ve bitirdin aşkın heyecanını
Bir yudum suya muhtaç gibi aşkınına muhtaçtım ellerim havadaydı duamdaydın
Son günmüş duamın Allah’ım senin duanı kabul etmiş sana layık görmemiş beni
Ağustos ayıda dayandı kapıda ve başkalaşmış diyarlarda uyanmakmış özlem
Özlem masum bir kız ismi olarak gelirse de akla diğer yüzü cehennemmiş oysa
Renk, renk ölüm; renk, renk seç beğen al arkamda sevdiklerim kalsın ulaşacaksam
Saç baş dağınık perteval bir gecenin ardında yazılan bir ağıtın son dizisi korkaklık
Ağlattın ulan yine yemin etmiştim ağlamayacaktım karartmayacaktım gözümü
Şiirde yazmayacaktım yeminlerimide tutamıyorum aşkın günahkârmış anlayamadım
Yerli yerindeyim elim kolum bağlı sen geç hayatla dalganı ben yutarım verilen umutları
Sokakta görsem tanır mıyım bilmem o kadar çok sevmişim ki görmeyi bile unutmuşum