Öldürür İnsanı Bu Gurur

Ölüyorum yine ben
Ve yine aynı sebebten
Kırmızıda geçiyorum sıramı beklemeden
Gülüşüne yetişemem çünkü sıramı beklersem.
Hep aynı şarkıyı dinliyorum molalarda
Sancılarım artıyor soğuktan muzdarip yalnıklıklarda...

Ve işte yine başladı bir nisan
Bu mevsimde çok kolay aşık oluyor insan...

Buralardan dönemem
Bir çiçeğin renginde saklarım hayata dair hislerimi
Ve okuduğum herhangi bir kitaptan kaçırarak seni,
O çiçeğin renginde yaşarım senin bütün güzelliğini
Sen,çiçeğim;
Kuruyup yok olmadın daha avuçlarımda
Taptaze bir mevsimin acı gerçeğisin
Külleri henüz dağılmamış bir yangın yeri yüreğim
Sensiz,sessiz,kimsesiz
Ve sanıyorum ki!
Herşeyi bitirecek bu manasız giz...

Ve işte diyorum yine başladı bir yağmur
Acısı çekilmez oldu,öldürür insanı bu gurur...