Öldürür Beni Şiiri - Cahit Konut

Savaş değil yalnız beni öldüren,
Şu yetim yavrular öldürür beni.
Düşman değil bana haddim bildiren,
Hain olan dostlar öldürür beni

Olur ya, zamanla olur kuraklık,
Çiftçi üretmezse olacak darlık.
Boynumu bükse de şu zalim yokluk,
Fırsatçı namertler öldürür beni.

Âlim olan, halka yalanı yaymaz.
Gerçek mümin olan, şeytana uymaz.
Müslüman, insanın canına kıymaz,
Münafık simalar öldürür beni.

Denizde canlıya tuzak kuranlar,
“Su içiyor!” Diye, deve vuranlar.
Hayvana işkence reva görenler,
Sahte medeniler öldürür beni.

Önlemin al, ateş seni yakamaz,
Yüzgeç bilmeyenler selden çıkamaz.
Temel sağlam ise deprem yıkamaz,
O çürük mimarlar öldürür beni.

Kimi doymaz, çekse bile emeği,
Kiminin yemekten şişer göbeği.
Dünyaya getirip yavru bebeği,
Çöplere atanlar öldürür beni.

Kula bela gelir, kullar azarsa,
Kula bela gelir, Mevla’m yazarsa.
Herkes mezarını kendi kazarsa,
Nedensiz ölenler, öldürür beni.

KARAC’OZAN; Ulmuş, çürümüş köküm,
Suçsuz insanlara verilir hüküm.
Adaleti silen siyasi hâkim,
Haktan dem vuranlar öldürür beni.

18 Mart 2020 GÖLBAŞI