Öldürün Karanlıkları Şiiri - Sefer Katip

Başlayınca odamın taşkınları,
boğulur çıkarım kapımdan dışarı,
gökyüzüne selam
maviyi çekerim içime, koklarım yeşili.

inceden bir yel, dolar içime uzaklar
-kaçarken yakalanırım-
çektikçe içime, göğsümdeki nefese…
sanki prangasındayım zamanın,
mahkum etmiş âna,
hem de hiç bitmeyecekçesine
satırlar
binip gittiğim trenin rayları..
benim en sessiz yolculuğum,
hepiniz uyurken, harfler benim dostum,
anlamına biner kaybolurum.

kaçarım karanlığınızın aydınlığından
kaçarım duramam,
öldürün karanlıklarınızı,
dayanamam.
koymam noktayı kaçtıklarıma,
siz ise çekinmeyin, öldürün karanlıkları
kırılmam, gücenmem,
bahşederse belki ağlar, yine kaçarım.