! Öldürün beni.... Şiiri - Vedat Polatdemir

Senin güzel sesinden artakalan,
bir hiçliği yaşıyorum şimdi…
Boğazımda anlatılamayacak bir hüzün.
Tüm papatyalar çığlığıma;
seviyor, seviyor, seviyor diye,
yapraklarını döküyorlar bir, bir...
Giderken öptüğün dudaklarım hala alabora…
Ellerim; paslı bir çiviyle,
sonuna kadar açık duran kapıma
bıraktığın son kelimeyi oyuyor;
“öptüm,öptüm,öptüm”...
Bir yüzüm bahar, çayır, çimen şimdi…
Bir yüzüm kara kış; ağır çekiyor kirpiklerim
gözyaşlarım kar’a meyilli..
Bir ağustos sıcağı yakarken yüreğim..
Bir kasım soğuğu çalınmış,
kangren mor yüzlü karanlığım…
Çığlığım çığlıklarıma sarılıyor,
devriliyor haykırışlarım bir tepeden...
Sihri bozuluyor aynaların /tutuk.
İtiraf çok erken geliyor bağıra,bağıra
….“sen değil,hiç kimse”…
Hiç kimse bir kelimen bile etmiyor.
Tüm doktorlar çaresiz diyor benim için
Bulamadılar ironileşmiş hastalığımın nedenini...
Damarıma enjekte edilmeyen,
bir tek sen kaldın,
bir seni bölemediler..
Ayrıştıramadılar saflığını.
Ölürmüşüm seni böyle saf solursam!
Bin kere adını dedim,
tuza boğuldu,eridi dilim...
Bin kere daha diyeceğimi iyi bilin…
Verin hadi!
Bir nefes,bir nefes,
.......................verin,verin,
……………………öldürün beni……..