Öldürülenin Yakınması

Elinde gül var, dediler, öldürdüler beni.

Gülümsüyorsun, dediler, öldürdüler beni.

Bir gün şafak sökerken bir güvercinin yürek acısı
evimin damına kondu, gördüler.
Gizleyemedim içimdeki sevgiyi, gördüler.
Bu ak bildiriyi, ben beşikteyken, tanrı
başucuma gelip yazdı.
And içtim gözyaşı ve ekmek adına.
Buldular na şuramda gizlediğim umudu,
öldürdüler beni.
Diktiler karşılarına gün tam ağarmadan.

Ve yüceldim.

Ve yüceldim.

Yüceldim.

Durdum
yirmi namlu karşısında
arslan yeleli
bir kaya gibi.
"Günaydın" dedim diye
öldürdüler beni.

Açardım pencereyi,
bakardım dünyaya.
Konuşurdum tatlı tatlı,
karşılık verirdim ona.
Yüreğim güvercinler içindeydi,
düşler içindeydi yüreğim.

Atmak elimde değildi
içimden bu sevgiyi,
neyleyim, neyleyim?