ÖLDÜRÜLEN ŞAİRLER-(12) : SA’DÎ
Mustafa CEYLAN
*
Dostluk ve arkadaşlık uğruna denize atılarak öldürülen bir şairimizdir Sa’dî…
En eski yalnızlığımdır aşk benim
Gitgide büyüyen karanlıklarla
Ne zaman sevdiysem kavruldu tenim
Bir ateşin açtığı yanıklarla
Sabahı olmazdı çok gecelerin
Devamını Oku
Gitgide büyüyen karanlıklarla
Ne zaman sevdiysem kavruldu tenim
Bir ateşin açtığı yanıklarla
Sabahı olmazdı çok gecelerin
Yine muhteşem bir çalışma. Gerek nesir içeriği gerekse konuya istinaden yazılan şiir muhteviyatıyla hayran bıraktı hoca bizi.
Tarihte öldürülen şairlerin öldürülme gerekçeleri genelde benzer gerekçeler. Ya gammazlama, ya haksızlığa muhalefetten, ya çekememezlik ya tahammülsüzlük vs. ...
Tarihin tozlu sayfalarından da anlaşılacağı gibi, bir çok şair ölüme eceliyle gitmemiştir.
Dostluk İNSAN'a, vefaya, erdem denilen o derin kavrama, sevgiye, beklentisiz sevgiye, hoşgörü ve saygıya dayanır. İşte Cem Sultan ve şair Sa'dî arasındaki dostlukta böylesine güçlü bağlarla kurulmuş bir dostluk ki; şairi ölüme götürecek kadar rahatsız etmiş birilerini! Ve o ölüm ki, şairin dostuna ihanetinde, bi vefasında naçar kalmış!
Sanki bugüne bir şamar gibi şair Sa' dî...
Ve maskelenmiş onlarca yüze, riyâdan beslenen, beklentili marazî ama sinsi nice karakterler vardır da ; her gün bir Sa'dî öldürür şiirle ya da şiirle birlikte nasipsiz karakter yoksunu o karanlık gögüs boşluklarıyla...
'Şair Öldürmek Kolay'...
Başlık bile başlıbaşına bir çığlık...Hem de ne çığlık! Hayatın, insanın, haklının bam teline dokunan...
' Ey şair dinlen biraz arkana şöyle yaslan !
Çamura düştü misket, ey çocuk sen de uslan!
Fetih mi can gözünde, ilham mı kar tanesi?!
Şair öldürmek kolay, bulunur bahanesi…
*
Şiirin mavisi düşsün dilinden
Balık taşan su dibinde doğum var.
Zorlama boşuna çocuk yanımı
Kar gecesi soğuk, üşür ellerim
…………………..Mendilinden
Yansıyan bir rüzgâr canımı yakar
Dostluğun miracı düşüncelerim. '
Şu söylemlere bakınız, şu sözdeki ustalığa, şu harflere yüklenen mânâlara ...Dostluğun Arş' a , göğe çıkan en yüksek, en yüce doruğunda iken şair, onu üşüten, canını yakmak için zorlayan nadanlara bakınız! Yok mu içimizde? Ve mavinin o eşsiz düşsel gizlerinde bereket, bolluk, mutluluk, sevgi ve umuttur şiir çocuğa. Ne güzel imgeler; balık, taşan su dibinde doğum...
Ve ne vurucu göndermelerle eteğindeki taşları döküyor şair; insanın kamil olanına değil; -şiir yazmakla birlikte- henüz (insanlıktan) uzak olanına!...
' ...
Şairin şairleri yaktığı iklim batsın
Dilerim bundan böyle
………………Dost gülsün, dost anlatsın…'
Ne güzel ne masum ve içten bir sitayiş; ' Şairin şairleri yaktığı iklim batsın!'
Ve ne kadar güzel bir dilek; ' Dilerim bundan böyle
………………Dost gülsün, dost anlatsın…'
Usta kaleme her zaman olduğu gibi saygı ve dostlukla, başarı dileklerimle...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta