Öldürücü Tutkularım Şiiri - Orhan Demirtaş

Gecenin ağzına akıyor yalnızlığım
Yitirdiğim yanlarımı kanatıyorum
Tenime değerken zehirli bir ateş
Çalınmış hatıralarda susuyor sözcüklerim
İki yol var bana bu gece
Bir ölüm, bir aşk
Kalbime vurulmuş iki acı mühür
İkisi de akrep
İkisi de tarla kuşu

Ben, iblisin koynunda
Sefil bir yaratık
Kırılır çelikten aynalar
Çirkin yüzümü görünce
Dökülür eylülden bahçeler
Dilsiz eteklerime
Yalınayak kavi bir ateş
Gövdemde koydan bir nehir
Kutsal bir susuzluk gibi
Ölüm kokluyor ruhumu

Benki;
Gökyüzünün gurbetine kovulan
Çağrılmış bir çok günahın şairiyim
Göz yaşlarımda yırtılır mendiller
Puslu bir kenttir kanayan hüzünlerim
Ölümcül bir yüzün yaralısıyım
Ezildi tüm yüreğim, parçalanarak
Geride, bir çürük derim
Birde, kızıl bir intihar kaldı
İntihar,
Sevdalı yüreğimi serinleten
İrili, ufaklı öpüşlerim oldu

Etten ağızlar gölgemi çiğnerken
Ne çok kırmızı şarapta sızdım da
Unutamadım, suskun karanlığıma
Gömülü maviliğini
Sakladım ilk gecemizin bekaretini
Düşlerin yatağında
Heyhat,
Şimdi senden uzak sesimde
Issız, güzden bahçeler açar
İçimde gezinir çıplak ayaklarıyla yalnızlığım
Dilimde susuyor kirli çığlıklarım
Bir tek yürek ağrılarım kaldı
Uzak kuytularda söylenen

Acının zemininde çürüdü kemiklerim
Belleğim, salyalı bir kentin körfezinde
Umutsuz
Daha kaç kum saati ömrüm kaldı
Ölmek bir ince hesap
Yaşamak ise, yüzüne vurgun derdim
Yüzün,
Rüyalarımı kuşatan kayıtsız tetik
Yüzün,
Soluksuz, yörüngesiz
Anlaşılmaz, kaygısız
Cinnetimi dindirecek tek iz, bir deniz
Yinede intihar çiçeği

Geziniyor kalbimde imgen
Bedeli ödenmemiş bir acı gibi
Beynimin içinde yırtılıyor sesin
Zehirli bir keder gibi
Anladım, öğrendim
Sana varan tüm yolların ölümden geçtiğini

Davetsiz ayrılıklar
Davetsiz karanlıklarda
Kan damlıyor düşüncelerime
Aşk kitabının pas tutmuş ışıklarından
Bir büyük bakır kazanda kaynıyor
Alın yazgılarım
Gönül yazgılarım
Bir adın kaldı, yüreğimin derinliğine yük

Ah, bu benim öldürücü tutkularım
Bir mermi, bir eşkıya
Tanrının göğsünde kutlu bir yara

Orhan DEMİRTAŞ