Öldürmeyen Darbe Şiiri - Arzu Saim

Zoruma gidiyor böyle yaşanırmı hayat

Herkezde birer menfaat

İçimi yakıyorlar ahlarım duyuluyor faniden gerçeğe kadar

beni yaksalar dağlasalar canım acırmı

Küllerimi savursalar acım dinermi

Binlerce kez ölmek varya asıl ölmek bu işte

İnsanlar öldürdü dostluğu tüm çirkin çıkarlarıyla

Kimi haklı kimi haksız yaşıyorlar hiç nedensiz

Ağrıma gidiyor böyle acımasız gidilir mi

Ardıma bakmazdım asla yıkılmayacağımı bilsem yaşlı bir ağaç gibi

Baktım ve hep baştaydım geçmiş benim şimdim gibi

Yaşadıkları insana verir her türlü ders

Öldürmeyen darbeler güçlendirir beni

Ezilerek ezeceğim haksızları

Başım dik olacak dünyada daima

Ailesinden başka insana acımazlar

Yedi kat elden gelse hayır deseler var

Böyle şans hiçbir yerde var

İnanmam asla ardımda tutunacak bir dalım var

Yalnızım ama asla acınmam halimden

Tek başıma geldim dünyaya neyim var

Kalbi temiz bedenim var

Nurdan üflenen ruhum var

En azından başımı koyacak bir yastığım var

Her yeri olsa taşlı duvar başımı sokacak bir evim var

Her şey bitse bir gün

Başımda musalla taşları üzerimde toprağım var

Dünyadan aldığım binlerce hayır var

Dünyaya tek gelen tek gider bu böyleymiş

Kaderi elinle yazamazsın yaşarsın ancak

Bir bakmışsın her şey bir rüyaymış

Uyanıverirsin belki bir kabusun ortasında beklide uyanmak istemediğin bir anda

Ne güzel yaşıyorum hala yaşadığım müddetçe bir umudum var hala…

Yazan: Arzu Saim

Saat: 22:14

Tarih: 09/01/2011