Öldürmek Benim İşim Değil

Çocuktum.Henüz okula gitmiyordum.
Elimde; çatalı kızılcık ağacından,
Lastikleri kırmızı,
Taş haznesi siyah meşinden, bir sapan:
En büyük kuşu avlayıp, mahalledeki
abiler gibi "abi olabilmek" için,
Bir umut çıkmıştım dışarı.
Umudum,bir fındık dalına konmuştu:
O umut,alı al sarısı sarı mavisi mavi,
Rengarenk iri yarı bir kuştu.
Sapanın meşin haznesine en uygun
taşı yerleştirdim.
Bir,iki,üç kez nişan aldım.
Her nişan alışım,kuşun masum bakışlarına
yenik düştü:
Öldürmek benim işim değil,
Varsın abilik abilerin olsun,
dedim...
Ve; elimdeki ekmeği,kuşla paylaşmak için
Sabahtan akşama,dağ bayır dolaştım
peşinden kuşun.

Çocukluğu değil,
Çocuk/su insanlığı özledim...