Öldürmedi Sevdan Beni Şiiri - Mehmet Yücel

Öldürmedi sevdan beni.
Ne yıllar süründüm, ne yollar süründüm.
Can çekiştim ki veremedim o canı.
Düzenlerim bozuldu.
Dizginlendim, kar boran içinde kaldım.
Dağlar düştü ezildim.
Kurşuna dizildim.
Öldürmedi sevdan beni.

Derbeder dedikleri bu muydu yoksa.
Karanlığı delme maceram.
Yoksuluuğu yenme serüvenim.
Elleri böğründe bir adamın öyküsü.
Sabahlar ezanla birlikte...
Ses tesellisi...
Bir daha uyumak yok.
Gözler deli mızrak gibi derinlerde...
Delip geçecek ne var ne yok.
Nerdeyse ölürüm demiştim düşündükçe.
Öldürmedi sevdan beni.

Yalan sevdalar öldürür derlerdi.
İnanmazdım...
Yalan sevdalar vurur derlerdi.
Sürümek aklıma gelmezdi.
Marmara hırçın, marmara dalga dalga.
Bir can var taşların üstünde demiyor.
Bir canavar sevdası demiyor.
Ne çok el ele tutuşan var.
Ne çok mutlu olan var.
Göresi ben...
Özenesi yine ben.
Bir daha geldin aklıma, bir daha düşündüm seni.
Ödürmedi sevdan beni.

Haraç aldı sevdan yollarımı kesip.
Yıktı fırtınalar gibi esip esip.
Keşke gerçek olup öldürseydi.
Keşke ölmeyi göze alsayadım.
Sürünmeseydim, al kana bürünmesyedim.
Düşman gülmesydi, dost ağlamasaydı.
Ne ölümlerden döndüm, hiç yaşatmadın,
Cebelleştim, cenge daldım.
Cenk eyledim yalan sevdan ile.
Yaraladı her seferinde.
Sürünüyorum sil baştan yeni yeni.
Öldürmedi sevdan beni.