Bak işte yağmur yağıyor.
İşte bu sefer öldüm ben.
Kimse boğamaz beni yağmur gibi.
Sen bile..
Ne çamurlara bulanarak girdim yüreğine ne toprak olup çamur ettim kalbini.
Ben sadece seni sevdim ak pak geldim sana.
Sen…
Seni çamurlarıma karıştırıp bulamadım renksizliğe.
Seni yüreğimden parça kopararak akıttığım temiz kan ile buladım.
Seni rengimin baş köşesi yaptım gökkuşağı utanır renginden.
Oysa toprak attın kavuştuğum gözlerime.
Aslında biliyor musun?
Ben sana karıştım aşkımla.
Ben yattığım günü senle uyanma çabası verdim sen ise uyumamayı tercih ettin.
En kötüsü bu ya; yağmur gibi.
Bir şimşekler çaktın kalbime uçurdun beni.
Bir hançerler sapladın öldürdün beni.
Korkum yok sevgili.
Elinden gelen benim ömrüm aslında.
Ben elinden zehir olsa içerdim.
Varsın çiğerime denk gelsin hançerin.
Varsın öldürerek sev beni.
Beni sen sevde.
Varsın hançer olan sevgin öldürsün kalbimi…
Kayıt Tarihi : 24.4.2015 18:04:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!