Öldüren yok mu? Şiiri - Cevdet Altay

Çıkmaz sokaklara düşmüş yollarım
Dalında kurumuş goncam güllerim
Kireçlemiş tutmaz elim kollarım
Perişan halime aldıran yok mu

Kırkbeşinde gördüm yetmiş yaşımı
Felek zehir etmiş tatlı aşımı
Bilmem hangi taşa vurum başımı
Tutup kollarımdan kaldıran yok mu

Acılarım gece gündüz dinmiyor
Neler çektiğimi kimse bilmiyor
Feryadıma kulak veren olmuyor
Ağlarım yüzümü güldüren yok mu

Düzenimi yıkan yıktı devirdi
Parçaladı dört bir yana savurdu
Dudağım dilimi bu dert kavurdu
Çektiğim acıyı dindiren yok mu

Ne belalar gördü zavallı başım
Ne dostum uğruyor ne arkadaşım
Nerdesiniz anam babam kardeşim
Bir kurşuna kıyıp öldüren yok mu