Öldürdün beni Şiiri - İsa Yıldıran

Bahar gelip henüz çiçek açmazken,
Kopardın dalımdan soldurdun beni,
Gökyüzünde kuşlar gibi uçmazken,
Kırdın kanadımı öldürdün beni.

Aşkın yüreğime ok gibi daldı,
Ne akıl, ne fikir, ne his kaldı,
Mecnuna çevirdi çöllere saldı,
Aklımı alıp, Mecnun eyledin beni.

Ağustos'da başa karlar yağdırdın,
Olur olmazlara laflar saydırdın,
Tatlı dilinle beni niye kandırdın,
Sevdanla kendine kul eyledin beni.

Sevdim seni ancak bıktırdı nazın,
Hep ayrılık türküsü çaldı bu sazın,
Canımdan bezdirdi binbir ikazın,
Aşkın ikliminde yıldırdın beni.

Mutluluk şimdi olmadı, belki mahşere,
İnsanlara karşı beni gösterdin haşere,
Sayende bulaştım her türlü şerre,
Günah çukuruna daldırdın beni.

Yetmez mi çektirdiğin artık yeter,
Hasretin gönlümde ateşsiz tüter,
Belki toprakda bu hasret biter,
Ölmeden mezara koydurdun beni.

Aşkınla Mecnun'a döndürdün beni,
Bir dağ gibiydim çökerttin beni,
Sözler verip hergün kandırdın beni,
Çiçeğe durmadan daldan kopardın beni.

İSA YILDIRAN