Yalnızlık
ormanında bir ağaç oldum.
İçinde dolu hayat ...
sana bol bol nefes olmak için ,
gözlerimde ki yaşlarla suladim bu
sevgi ağacını .
Sana hayat bana sevgi olsun diye .
Öyle yaşadım oysa
bilmiyordum ,
bu ellerinle balta gibi sırtımdan vuracağını .
Bilmiyordum .
Çünkü sen nefes aldığın hayata küstün ,
kalem olan bu vücuduma ise,bir testere olup ,
kanımla ismini yazdırdın. Çünkü sen
sana nefes olana acımadan öldürdün
öldürdün.
YUSUF AHMET BOZ
Kayıt Tarihi : 14.11.2022 21:56:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Olum
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!