iki bin on iki, bir şubat günü
İstanbul’un karanlık kaldırımlarına
kar yağarken gittin
geliş salvoları, bir hiçlikti
belkide tesellisiydi aşkın
ben duygu fırtınalarında
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
