Öldürdü beni ölüm Şiiri - Hamdi Oruç

Öldürdü beni ölüm

Sordum kendime:
Ölüm bu hayatın nesi...

Öldürdü beni ölüm
Öldürsün
Bekliyor o sevgili elinde gül yokuşlu bir yolun sonunda

Ne zaman baksam
Titrek bir muhacir ışık yüzünde ölüm...
Diz çökmüş yetim gölge dizinde ölüm
Güneş midir özünde ölüm
Bir gül insan tanıdım
En yıldızlı hikayeler onda
Gül dilinde ölüm

Hep aynasında olmalı ölümün
Gül insanlarla
Gül hikayelerde

Ölüm masalımsı bin sarayın kapısı
Benim dünyam çık çık bitmeyen bir yokuştur
Camilerin beyaz güvercini gibi
Ölümle dirilmeli ölümle...

Neden korkmuşum ölümden...
Öldürdü beni ölüm korkusu

Neden ölüm var demişim
Yıllar yılı sordum kendime
Sordum kendime:
Ölüm bu hayatın nesi...
Belli ki neşesi
En altın köşesi
Ölüm şimdi tatlı bir kuş sesi...

Neden sordum ki kara bu soru:
Neden ölüm var
Öf öf
Neden
Öldüm her ölenle

Gül olan anlar
Ölüm bu hayatın nesi...
Ölümde altın hazinesi

Anladım
Hayatı
Dirilmek var ölümle
Hayat
Ak mı ak bir ölümle ölmekte hayat
Kar gibi ak ölüm kara değil