İnsanım dedim, yargıladım kendimi,
Görünce halimi, soldurdum rengimi.
Böyle sunamam Rabbim sana sevgimi,
Ben tevbe ettim, öldür benim nefsimi.
Ben insanım, fıtratım böyle olamaz,
Kıyamete kadar, ruhum pis duramaz.
Mümker Nekir azaba, beden dayanmaz,
Ben tevbe ettim, öldür benim nefsimi.
Sen dururken kullardan utanmak olmaz,
Senden utanan kul, günaha bulaşmaz.
Seni inkar eden, cennete ulaşmaz,
Ben tevbe ettim, öldür benim nefsimi.
İnsana açmam, elimi sana açtım,
Kuran-a baktım, sana öyle ulaştım.
Abdest alınca, namaz ile barıştım,
Ben tevbe ettim, öldür benim nefsimi.
Aciz Kul Zeki'nin yanında varken sen,
Ne ölümden ne kabirden, korkmam ki? ben,
Her canlı ölürken, ruh çıkar bedenden,
Ben tevbe ettim, öldür benim nefsimi.
ŞAİR YAZAR= ZEKİ GÜNAY
28.02.2019
Kayıt Tarihi : 14.2.2021 18:13:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!