Yol vermez dumanlı dağlar
İçim yanar dışım ağlar
Sevdiğim karalar bağlar
Öldür beni öldür beni
Yak ateşin söndür beni
Başın bağlamış geziyor
Usanmış candan beziyor
Aşkın yüreğim eziyor
Öldür beni öldür beni
Yak ateşin söndür beni
Sanma son sözüm olacak
Nehirler taşıp dolacak
Selam olsun kucak, kucak
Öldür beni öldür beni
Yak ateşin söndür beni
Yaylalar yeşerdi şimdi
Hasretin bağrıma indi
Mevsim bahar gün ilkindi
Öldür beni öldür beni
Yak ateşin söndür beni
Yağan yağmur esen yeldin
Çağlayıp akan bir seldin
İlham kaynağım hoş geldin
Öldür beni öldür beni
Yak ateşin söndür beni
Dağlarda çiçek renge renk
Göğsünde gül açmış benek
Hepsi yalan ölüm gerçek
Öldür beni öldür beni
Yak ateşin söndür beni
Âlim’im söyleyip yazar
Kar etmez dertliye nazar
Dilim, dilim azar, azar
Öldür beni öldür beni
Yak ateşin söndür beni
04.07.2003 CUMA
Bekir AlimKayıt Tarihi : 6.7.2007 21:43:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!