Öldün içimde! Şiiri - Seçkin Erdoğan

“Yaşamıyorsun! ”

Aşkımla her sabah, sulardım seni
Solmayan bir çiçek, güldün içimde!
Kalbimi kahredip, yıktın ya beni
Gittiğin o gündür, öldün içimde!

Bundan böyle beni, ne gör ne tanı
El odun ömrüme, canımın canı
Ne hayalin kaldı, ne de bir anı
Gittiğin o gündür, öldün içimde!

Artık aşkım ile, kuşatmıyorum
Değmezsin ardından, taş atmıyorum
Gönlümde sevdanı, yaşatmıyorum
Gittiğin o gündür, öldün içimde!

Sevdana en kutsal, yeminden döndüm
Yanan bir alevdim, küllenip söndüm
Seni ben en derin, yerlere gömdüm
Gittiğin o gündür, öldün içimde!

Ne sen geriye dön, ne bir kez ara
Bilirsin kapanmaz, açtığın yara
Bahtımsa seninle, oldu ya kara
Gittiğin o gündür, öldün içimde!

Öfkemin içine, hırsımı kattım
En büyük hazzımı, zevkimi tattım
Üstüne onlarca, toprağı attım
Gittiğin o gündür, öldün içimde!

Ne üzüldü bu yürek, ne de gerildi
Sanma yokluğunda, yere serildi
Selânsa çoşkuyla, çoktan verildi
Gittiğin o gündür, öldün içimde!

SEÇKİN ERDOĞAN / BURSA