Bir ara öldüm sandım, düştüm karanlığa,
Ne bir ses vardı orda, ne umut, ne merhem yaraya.
Göğsümde ağır bir yük, sanki taşlarla dolmuş,
Kalbim mi durdu bilmem, ruhum muydu yorulmuş?
Zaman durmuş gibiydi, dünya yabancı bana,
Gözlerim açık ama bakıyor boş bir ana.
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta