Bir ara öldüm sandım, düştüm karanlığa,
Ne bir ses vardı orda, ne umut, ne merhem yaraya.
Göğsümde ağır bir yük, sanki taşlarla dolmuş,
Kalbim mi durdu bilmem, ruhum muydu yorulmuş?
Zaman durmuş gibiydi, dünya yabancı bana,
Gözlerim açık ama bakıyor boş bir ana.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim