Oldum da Ne oldu Şiiri - Yunus Akkale

İlmi âlimden, gönlümü ariften
Mazlumu zalimden soramaz oldum.
Ovayı tozundan, dağı dumandan
Suyu çamurundan göremez oldum.

Dostu yabandan, cahili, nadandan
Aşkımı Leyla’dan, canı canandan
Dağları dumandan, karı borandan
Ahde vefa sözler veremez oldum.

Ana, ata, dede kavim kardeşi
Gönlüne yar olan sadık bir eşi
Sevene kul olur, gider bir kişi
Yollarına gülü seremez oldum.

Yiğitler çıkmıyor gelmez meydana
Bülbül gül ister, gül uymaz zamana
Derde düşer durur kalır emana
Dikensiz gülleri deremez oldum.

Yel eser gönülde fırtına kopar
Ev sılada, gönlü gurbette yatar
Ağaç olur meyvesin daldan atar
Bir oh çekip yâri soramaz oldum.

Zülüf gerdanda, perçemi alnında
Düşünce ölmez sevdiği yanında
Kar erir kaybolur ayak izinde
Gönlümde gülümü deremez oldum.

Geldim fani dünya’ya gidiyorum
Kanar özümde yara biliyorum
Hasret bu, dosta elem veriyorum
Dertsiz başla devran süremez oldum

Hızır atın deryada derya yutar
Kaderden kaçılmaz gün ola tutar
Herkes kendini, sen kendini kurtar
Hesabı defteri düremez oldum.

Özünde sırrın saklamaz verir ele
Samanı saklarda taneyi yele
Kötüler Yiğidi verirler dile
Sevdamı birine veremez oldum.

Yunus gözden ırak gönül e kaldı
Gemisini deryada sele saldı
Yarına ümidi yok, düne daldı
Dostun gül bağına giremez oldum